- оҷил
- I[عاجل]а. аҷалакунанда, шитобкорII[عاجل]1. донаҳои хӯрданӣ аз қабили писта, бодом ва ғ.III[آجل]а1. таъхиркунанда, бомӯҳлат, дероянда; муқ. оҷил I2. охират; муқ. дунё IIV[آجل]а1. боде, ки бо овоз аз гулӯ барояд, оруғ
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.